Bulgarije: Met z’n allen naar Mongolië?!

Bulgarije: Met z’n allen naar Mongolië?!

We zijn nog heeeeeel even in Servië 😉 Vlakbij de grens tussen Servië, Roemenië en Bulgarije ligt Negotin. Hier ligt, naar horen zeggen, een camping (Base Camp for Adventurers – Urban Guerrilla) die het walhalla voor fietsers zou zijn. Dit blijkt een droom die uitkomt en terwijl we door eigenaar Bojan worden vertroeteld met lekkernijen rusten we hier een dag uit. Na een knipbeurt is Eloy klaar om te vertrekken, maar het bevalt ons zo goed dat we er een extra nacht aanplakken. Op de camping ontmoeten we veel fietsers met erg inspirerende verhalen en maken nieuwe vrienden. Plotseling arriveert ook Robert, de Nederlander die we helemaal in het begin in Duitsland hebben ontmoet en die op weg is naar Istanboel! Het blijkt waar te zijn: fietsers komen elkaar onderweg altijd wel weer ergens tegen. Vanaf Negotin volgen we een stukje van de Iron Curtain Trail, inclusief veel hoogtemeters, naar de Bulgaarse grens. We zullen zien!

Er is onweer voorspeld en de voorgestelde weg bevat een bijna onbegaanbaar steil geitenpad de berg op. We besluiten daarom een klein stukje met de trein te gaan, veiligheid staat voorop. We worden direct geholpen met het tillen van onze fietsen en gedurende de rit ontmoeten we fietser Jakob, onderweg naar Griekenland. Bij het hotel gearriveerd, begint een Servische man gefascineerd vragen te stellen over onze fietsen en de reis. Het gesprek vordert en hij vertelt over alle plaatsen waar hij heeft geleefd. Ook in Rotterdam jaren geleden, zo blijkt. Zodra hij hoort dat wij uit Nederland komen, wil hij ons een gerucht vertellen dat hij heeft gehoord. Gezien Nederland beneden de zeespiegel ligt, zal ons land uiteindelijk worden weggespoeld. Daarom zou de overheid een stuk land in Mongolië hebben gekocht om de gehele bevolking te verhuizen. We kijken elkaar even lachend aan en vragen nogmaals of we zijn gerucht goed begrijpen. ‘Jaja, dat bedoel ik’. We antwoorden dat de bevolking daar niet mee akkoord zou gaan en dat wij er niks vanaf weten, maar hij weet het zo nog niet. Premier Rutte, moet u ons nog iets belangrijks vertellen?!

De volgende dag is het opnieuw lekker heet, maar bovenaan de eerste berg staat een fontein waar het hele dorp water komt halen. Een goed moment om de flessen te vullen en een praatje te maken. Vervolgens gaat het op en neer door mooie bossen totdat we de Bigar waterval bereiken. Fietser Robert zal later ook hierheen komen om samen te wildkamperen. Eloy neemt een douche (lees: koud dompelbad), Audrey is een held op sokken en gaat voor de subtielere versie. Daarna komt er een motorrijder tevoorschijn en filmt zijn kunsten door het water en is weer weg. Vervolgens stopt er een echte filmploeg met een model en vertegenwoordigster van het toerismebureau voor een interview op de nationale televisie. Ze halen drones tevoorschijn en gedurende het filmen staan wij op de achtergrond te koken en te eten. Je weet nooit wat er gaat gebeuren in Servië. 🙂 Wanneer het begint te schemeren zetten we onze tentjes op, zien vuurvliegjes door de lucht vliegen en staren nog een tijdje naar de heldere sterrenhemel.

‘s Ochtends worden we door toeterende vrachtauto’s (heel leuk dat enthousiast toeteren) om kwart over 6 uit onze tent gelicht. Robert fietst mee en gezien er slecht weer op komst is besluiten we vlak voor de grens een hotelkamer te delen en samen uiteten te gaan. Als we de volgende dag de Bulgaarse grens naderen, passeren we met een ietwat ongemakkelijk gevoel de snelwegborden. Er is geen fietspad, dus we rijden over de snelweg! Rechts staat een hele lange rij vrachtauto’s te wachten en gelukkig rijden er op de andere rijstroken maar weinig auto’s, dus we kunnen links inhalen. Als we aanschuiven wuift opeens een douanier dat we naar voren moeten komen. We rijden langs de auto’s en kunnen direct het land in!

Net voordat we Sofia inrijden verklaart een zwaar aangeschoten vrouw Audrey zowaar de liefde en eist dat ze haar veel te grote rode regenjas meeneemt, omdat het later op de dag gaat regenen. Ondanks dat we onze regenjassen al aan hebben, wil ze er niet aan geloven. Niet veel later doemen de drukke wegen naar Sofia voor onze neus op, maar ook deze keer lukt het om zonder kleerscheuren de hoofdstad in te fietsen. Het regent veel als we in Sofia zijn, waardoor het er allemaal wat triester uitziet (en de stroom soms uitvalt). Toch zien we ruïnes, gebouwen uit het communistische tijdperk, een aantal kerken, parken en de Alexander Nevski Kathedraal. Ook eten we traditionele gerechten (o.a. lamshoofd) in één van de kelderrestaurants en genieten we van de Free Food Tour door de stad (wie houdt er niet van gratis eten?!). De gids van deze tour legt ook uit dat het een overblijfsel van het communisme is om bij elk gerecht in een restaurant, maar ook bij een ijsje of wafel, te vermelden hoeveel gram je krijgt en letterlijk elk ingrediënt te vermelden. Zo weet je precies wat je op je bord krijgt!

We springen weer op de fiets om nu de Sultans Trail naar Istanboel te volgen en zien een mooi meertje op de kaart om te wildkamperen. Een groot deel van de route volgt de oude historische weg naar Istanboel, in het begin zelfs over kilometers oude kasseien! We vragen ons af hoe die er allemaal zijn neergelegd. Daarna wordt het asfalt of een enorme gatenkaas (kraters!) maar wel door het groen én met weinig auto’s. De oude weg lijkt aan zijn lot overgelaten, maar we genieten er toch van, misschien omdat die onze volledige aandacht opeist.

Na een lange dag geconcentreerd fietsen, heel veel hoogtemeters en ons hoogste punt tot nu toe (900m), rijdt Audrey in een moment van vermoeidheid en onoplettendheid over een levende slang die vervolgens snel wegkruipt. Oepsie, we zijn weer wakker! Gelukkig is het meer stralend en kunnen we er kamperen en zwemmen, ook Robert ligt al te dobberen. We worden beloond met een prachtige zonsondergang.

Onderweg blijven we verlaten huizen en fabrieken tegenkomen, vaak met nieuwe gebouwen ernaast. Dit maakt het uitzicht soms triestig en in schril contrast met het schitterende landschap. Later horen we het volgende van een gids: ‘In Bulgaria we never destroy old buildings, because you should learn from the past’. Over koffie onderweg hoeven we ons al zeker geen zorgen te maken. In het hele land is er op iedere hoek wel een koffieautomaat te vinden (en dit is echt niet overdreven!). Een ander fenomeen dat opvalt zijn de zwarte vlinderdasjes die aan voordeuren hangen en de bushokjes en lantaarnpalen die vol worden geplakt met rouwadvertenties. Hiermee geeft men aan dat er een dierbare is overleden.

Onze volgende stop is Plovdiv, de tweede stad van Bulgarije. We worden niet teleurgesteld, want het blijkt een van de hoogtepunten op onze reis tot nu toe te zijn. De stad is in 2019 benoemd tot culturele hoofdstad van Europa, waardoor oude archeologische vondsten in ere zijn hersteld. Het gigantische Romeins theater onder het stadscentrum werd pas ontdekt in de jaren ’70 en later opgegraven. Ook werd de verlate wijk Kapana opgeknapt en hebben de oorspronkelijke bewoners een kans gekregen een nieuw bestaan op te bouwen. De lichtjes die de straten versieren zijn verbonden met een aantal ziekenhuizen in de buurt. Steeds als er een baby wordt geboren knipperen de lichtjes zacht. Een gids legt ons uit wat het communisme teweeg heeft gebracht en hoe de wederopbouw Plovdiv heeft gered. Plovdiv is zeker een bezoek waard, mocht iemand ooit in de buurt zijn.

Op een van onze laatste nachten in Bulgarije is de avondlucht helder en het dorpje waar we kamperen ligt bovenop een heuvel. In het enige restaurant komt de eigenaresse bij ons aan tafel zitten om te bespreken wat we willen eten in haar beste Engels-Duits-Bulgaars. Er is geen menukaart, dus ze brengt ons ‘chicken’, ‘fries’, ‘Shopska salad’ en een boel humor. Het is een grappige gewaarwording. Als we terug voor onze tent staan zien we voor het eerst in ons leven de Melkweg! Een bijzonder spektakel, al die sterren!

The Milky Way!

Voordat we het dorp de volgende dag uitrijden worden we begroet door een paar buurtbewoners. De kinderen zeggen ‘hello’. Een man draait zijn autoruitje naar beneden en zegt dat hij net uit Turkije komt, hij vraagt of we die kant opgaan. Een andere man roept ‘France?’. ‘No, Hollandia’ roept Audrey terug, aaaah ‘Marco van Basten is good’ antwoordt hij. De vriendelijkheid is groot, de armoedige omstandigheden waarin sommige van deze mensen leven is onbeschrijflijk.

We vervolgen onze weg richting de Bulgaars-Griekse grens. Een kilometer voor de camping komen uit de andere richting twee fietsers ons tegenmoet: het zijn Andy en Koen. Andy komt uit Engeland, Koen uit Nederland. Ze zijn samen onderweg vanuit Georgië. Ze besluiten van hun plan af te wijken en gaan mee naar de camping. Het wordt een gezellige avond en we doen een spel. Lever een item dat je niet gebruikt op je reis in en je krijgt er een item van iemand anders voor terug. Het resultaat: Eloy een boekje van Paulo Coelho en Audrey een mooi 3XL fietsshirt. Eens kijken hoe ze daar in Griekenland op reageren 😜

We zullen snel de volgende blog plaatsen van Griekenland en het eerste deel van Turkije! Voor wie toch sneller wil weten waar we uithangen: kijk op de foto’s pagina 🙂

Comments (13)

  • Peter Hoofs 7 juli 2022 at 11:34 Reply

    Hallo lieverds, wat een belevenis tot nu toe. En wat een tegenstellingen. Mooie landschappen en lieve mensen tegen armoede en primitieve leefomstandigheden.
    Wij wachten vol spanning op je volgende avontuur en hopen dat je de visum op tijd krijgt. Veel liefs, mam en pap

    • Eloy Hoofs 9 juli 2022 at 21:29 Reply

      Dankjewel voor jullie leuke reactie! 🙂

  • Lenie Molkenboer-Barnhoorn 7 juli 2022 at 16:00 Reply

    Wat een prachtige foto’s en heel mooi geschreven, dit is echt onvergetelijk voor jullie. Kijk weer uit naar het volgende avontuur. Wees vooren vooral genieten xxx

    • Carola 7 juli 2022 at 22:58 Reply

      Hallo kids, wat een mooi blog verhaal. Jullie reis is niet makkelijk, maar wel een echt kado voor in jullie levensrugzak. Prachtige verhalen, ontmoetingen met vrienden en de gewone, gastvrije bevolking. Ik ben super trots op jullie. Wees voorzichtig. Ondertussen hebben wij al een geweldige ontmoeting gehad.
      😍🤞🤞🍀🍀😘😘

    • Eloy Hoofs 9 juli 2022 at 21:29 Reply

      Dankjewel Lenie. Het is een groot avontuur inderdaad, elke dag weer 🙂

  • Miriam 7 juli 2022 at 22:48 Reply

    Wat een leuk verhaal weer! Heb wel even hardop gelachen om de slang waar je over bent gefietst Audrey 😂 de tijd vliegt, en de kilometers ook!

    • Audrey Hensels 9 juli 2022 at 21:36 Reply

      Haha Miriam! Dat was inderdaad wel een dingetje die slang 😛 achteraf wel hilarisch, op het moment dat Eloy keihard AUDREY SLANG! kon ik alleen maar schreeuwen haha 😛

  • John 8 juli 2022 at 11:30 Reply

    Hoi Audrey en Eloy,
    Wat prachtige ervaringen doen jullie op. Onverwachte ontmoetingen, de grote gastvrijheid, de eenvoud waarin veel mensen leven, de ongerepte natuur op veel plekken, maar ook de hectiek van het rijden op een stuk snelweg.
    Met heel veel plezier lees ik jullie verhalen.
    Jullie zien er nog steeds stralend uit.
    Ik kijk uit naar jullie volgende blog.
    Nog heel veel plezier op jullie reis.
    Groetjes John

    • Audrey Hensels 9 juli 2022 at 21:44 Reply

      Hoi John, dankjewel voor je mooie reactie! 🙂 Groetjes van ons allebei!

  • Senden Patricia 8 juli 2022 at 14:25 Reply

    Hallo audrey en Eloy,
    Dank voor de mooie foto’s en levendige verhalen. Zo geniet ik van de zijlijn een beetje mee. Het is zo stoer en mooi deze tocht die jullie ondernemen. Chapeau 💚🚲👏
    Groet Patricia

    • Audrey Hensels 9 juli 2022 at 21:37 Reply

      Dankjewel voor je leuke reactie Patricia! Leuk dat je meeleest ook 🙂

  • Björn Broer 20 juli 2022 at 20:22 Reply

    Elke blog is weer een avontuur. Jullie vertellen het zo leuk, met prachtige foto’s om een plaatje bij het woord te plakken. Wat ziet Bulgarije er mooi uit zeg! Jullie ervaren ook zoveel culturele dingen onderweg, het is heel mooi om te lezen! Genoeg natuur gezien en wat een mooie sterrenhemel <3 Ik ben mega jaloers op dit avontuur van jullie. Ik zou mijn vriendin nooit zo ver krijgen om zoiets te ondernemen :p. Leuk om te lezen dat jullie mede-fietsers onderweg (opnieuw) tegen komen en zo goed bevriend ermee raken. Zo maakt het de reis nog interessanter!

    Geniet van de verdere reis, en van elkaar op die reis. ik kan al niet wachten om de volgende blog te lezen.

    • Eloy Hoofs 20 juli 2022 at 20:58 Reply

      Dankjewel Björn, mooi om te horen dat je met ons meegeniet. Dat doet ons ook weer deugd 🙂 We gaan vrolijk verder, en inmiddels kun je ook weer verder lezen. Ben benieuwd wat je van het volgende avontuur vindt!

Laat een antwoord achter aan Miriam Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.